
Beste Coen,
Het is volbracht. Zo zou je het waarschijnlijk formuleren. Na deze column ben je geen columnist meer, en na deze zomer ook geen student. Ik ken je vrij aardig, dus ik weet dat je het jammer vindt. Ik weet dat je graag nog jarenlang student zou blijven, zwalkend door de universiteitsgebouwen, docenten groetend en boeken lezend. Dat kan natuurlijk nog steeds, al zal het nooit meer zo zijn als in de afgelopen zes jaar.
Als iemand je zou vragen jezelf te omschrijven, wat zou je dan zeggen? Er zijn dagen dat je het houdt op: een luie, iets te dikke, sombere jongen die te vaak denkt aan de dood, twijfelt aan zijn kunnen en leeft zonder idealen. Dat is een mooie omschrijving van een columnist, dat moet ik toegeven. Maar kom op Coen, er zijn ook dagen dat je energie hebt, toegeeft stiekem wel ambitieus te zijn en zin hebt in de dag. Of ben je soms vergeten dat alles ambigu is? Continue reading