Ik kan me mijn eerste EL CID-week maar half herinneren. Dat kwam niet door de drank, maar door de overweldigende hoeveelheid ervaringen die je brein moet opslaan. Gelukkig heb ik die ervaringen al vier keer over mogen doen als redactrice van de dagbladcommissie.
Ruim zes jaar geleden begon ik met studeren in Leiden. Die week trapte ik af met de EL CID en dit jaar is helaas de laatste kans geweest om van de EL CID-familie deel uit te maken. Want dat word je zodra de koorts je bevangen heeft. Als dagbladcommissie maak je deel uit van de groep die vijf dagen lang keihard werkt om een krant voor meer dan 2000 deelnemers te maken. Verslagen, interviews, columns: het is net een echte krant. En het is zonde dat ‘ie maar vijf dagen per jaar uit komt.
